De Zonde van de Zwarte Ree: september 2008

zondag 28 september 2008

Groeten uit Boekarest

Deel 2 van de reis is ingezet. Dus zonder mijn geliefde Louise...
Nee nee ze is niet verslonden door 1 of andere beer maar terug voor het nieuwe univ-jaar. Een beetje wennen hier nu zo zonder haar in een grote stad. Heb hier Florentin en Valentin (fietsers-fotografen) leren kennen en blijf nog een dag bij hen.
Morgen vertrek ik met de trein vanuit Boekarest richting de Bulgaarse grens.
Gauw meer bericht van mij.
Koen zonder Louise

Love from the Black sea

Sulina in de ochtend

Vergeef ons onze lange radiostilte... maar met 2 is een reis geannimeerder dan alleen, en 3 weken is veel te kort!

Hoofdstuk 4: veel regen

Van het dak van Moldavie daalden we af naar- door wind en regenweer gedwongen- de communistische leeggelopen stad Nisporeni... Werkelijk verbluffend in al zijn tristesse. Maar we vinden er een droog en warm bed en een douche! Van daar gaan we de volgende dag naar Moldavië's hoofdstad Chisinau, scherp afstekende rijkdom en casino's tegenover het arme platte land, alle vriendelijkheid met het rijzen van beton verdwenen, platgebombardeerd en toch sympathiek volgens de gids... Wij denken daar anders over. Maar het triestige weer dwingt ons te blijven en zelfs meer steden te doen wat met de fiets geen aangename aankomst noch vertrek is. We nemen de bus naar Odessa en voor alle ongerusten, met deze zet slaan we Transdnistrië dus over. In Odessa voor eerst de zwarte zee, 'Black sea, we came for you and you are gray today, you make us blue!'.
Een prachtig hotel, ooit een levend gebouw nu wat verloederd maar magisch! We komen er twee fietscollega's tegen, John en Cees, we zullen onze bovenburen nog 2 maal tegenkomen, zelfs Roemenië en Oekraïne behoren tot onze kleine wereld. Odessa uitrijden is fietsen op een autostrade! Maar 's avonds vinden we onderdak bij een leraar in de tuin, verwent met home made goods vallen wij met een glimlach in slaap! Terug op de fiets, de stad uit!
De volgende ochtend, grijze hemel, veel moed, opweg nu echt naar de Donau delta!
to be continued
Louise vanuit de studio te Gent

Hoodstuk 5: veel regen
(of hebben we dit al gehad...)
Langs uitgestrekte velden vol vogels en westenwinden zijn we goed opweg naar Vylkovo aan de Donaumonding. Bij het naderen van het stadje klaart het op en dat belooft. Nabij de rivıer vinden we een heerlijke mooie camping met taferelen uit haast vervlogen tijden. Appels en druiven worden verscheept met kleine bootjes. De gaarden liggen op het grote eiland klaar om geoogst te worden. Dat ıs ook de reden waarom er weinigen tijd hebben om ons mee te varen. We vinden uiteindelıjk een vriendelijke gast die ons belooft de volgende dag de delta te tonen.

Pictures

Boekarest, 28-09-08

Salcioara, 25-09-08

Jurilovca, 25-09-08

Salcioara, 25-09-08

Sulina, 25-09-08

Periprava, 24-09-08

Pictures

Periprava, 24-09-08

Sulina, 24-09-08

Sulina, 24-08-09

Rena, 23-09-08

Izmael, 22-09-08

Kiliya, 22-09-08

Kiliya, 22-08-09

Vylkovo, 21-09-08

Vylkovo, 20-09-08

Sveti Jap, 19-09-08

Gloebokoje, 19-09-08

Tatarbunare, 19-09-08

Tsjabanskoje, 19-09-08

Karolina-Boeraz, 18-09-08

Baraboi, 18-09-08

Odessa, 16-09-08

Chisinau,14-09-08

maandag 15 september 2008

De Kieskeurige Kisinovieten

Vanuit de hoofdstad van Moldova bij herfstig regenweer...
Niet om over naar huis te schrijven.
Maar kom, het contrast met het plattelandsleven immens, gelukkig:
wij genoten met volle teugen!
Nadat we over de rivier Prut Moldavie waren binnengereden (we konden nog hier en daar zien hoe enkele weken terug deze rivier buiten haar oevers was getreden - Sorin had er als brandweerman zijn zakje zand bijgedragen)werden we die avond verwelkomt in het dorpje, Blindesti vlakbij de rivier met de nodige muggen. Zo vond de directeur van het plaatselijk schooltje dat we om die reden maar beter bij hem in huis sliepen. Wij liever in ons tentje, voor de eerste maal op Moldavische bodem, alsof onze harten nog geheimelijker van meer liefde zoemden...
Gezellig onder de boomgaard van het schooltje,de nachtelijke regenbui kon ons weinig deren.
In de ochtend werden we al gauw uitgenodigd bij de directeur op de koffie, hij liet zomaar zijn klas in de steek alsof wij koningspaar van Moldavie waren. Als een gehaaste proffesor liet hij in een notedop zijn huis zien, vertelde over de schoonheid van zijn land en de waterproblemen (40% haalt het uit handmatige waterputten). Prompt kregen we nog wat appels en kweeperen toegestopt, een vluchtige fotoshoot bij het paarsgeschilderde schooltje bij de oude eik.
Voldaan van onze eerste (school)dag in Moldavie konden we er hier echt aan beginnen.
De asfalt kraakte heerlijk communistisch tussen de lanen publieke notelaars die rijp waren om geoogst te worden. Even verder dachten we via een kleine weggetje een grotere weg te bereiken.... NJET!!! We stranden letterlijk in een troosteloze poel vol ganzen en magere paarden: geen doorkomen aan in het Moldavische modderlabyrint.
Dan maar via de grotere weg opweg naar de hoogste top van het land (430meter).
de grind en bergop maakten het de laatste 10 kilometer nog heerlijk lastig. Louise een verborgen klimtalent, and she likes!! Tussen het gebleir van Valeirs' schapen bereiken we Milesti. Hier zullen we overnachten bij Maria en Maria, 'Maria Wijn' (de lieve vrouw van het huis) en 'Maria Monster en Wijn' (een beeste van een buurvrouw met grote ogen en een dorstig gemoed. Vanonder het wijnrankenterras met heerlijk vergezicht genieten we van zuurkoolsoep en bruisende huiswijn. We slapen elk op een bed...
Droek i Padroekga vriend en vriendin... Batoem Moez i Zena later man en vrouw... lachen we samen met Monster Maria.
Louise op een plank en ik op veringen die er elk moment dreigen uit te springen. Het met tapijten beklede oude huis van het dorpje bij de hoogste top en tsjirpende krekels en een luide Radio Moldova met House en Folkie-tunes breken de stille nacht, maar niet het besef dat wij het hier naar ons zin hebben, en met ons gat in de boter van het armste land van Europa.
In de ochtendmist op het dak van Moldavie smullen we van heerlijke honing die we de vorige dag zomaar op de markt in Ugheni in onze handen werden gestopt (inclusief de meloen en 4 tomaten). Het is beschamend hoe in een veel te arm land ze zomaar al hun warmte aanbieden en wij het met een stuk Belgische Chokolade trachten goed te maken...
to be continued.

zondag 14 september 2008

hoofdstuk 3: de eerste (school)dag in Moldavie

Nisporeni. 13.09.08

Lost in esti. 13.09.08

Milesti. 12.09.08

Alexeevoo. 12.09.08

Ugheni. 12.09.08

opweg naar tornesti. 12.09.08

Blindesti 11.09.08

donderdag 11 september 2008

Van horen zeggen

Onze reis start in Gent, trein op trein af naar Geel. Daar wachten op ons een camper, gypsy Vic, boer Herman en hond Lien op ons in de Velodroomstraat. Geen beter begin voor ons avontuur!
In het duister van de nacht vertrekken we om drie dagen later met hevige regen het warme huis van Dafina, mama van iedereen, te bereiken in 'the heart of Bucovina'!

De volgende ochtend zijn de onheilspellers in de lucht verdwenen, na een stevig ontbijt (en dit zal niet het laatste, noch het stevigste zijn) kunnen we eraan beginnen.
Het is hier schoon dat staat vast maar Louise zal vandaag niet alleen haar eerste dag op de fiets doorbrengen; we bevinden ons nog in de bergen wat betekent... ook haar eerst col wordt ons onder de wielen geschoven.
Een opengebroken weg met camions en opwaaiend stof, een overvloed aan beton als een schreeuw in het landschap, banen een weg naar Europa. Maar maken het ons flink lastig. Vnauit de bergen dalen wij af(jihaaa!) naar het heuvelland van Moldova.'s Avonds, paard en kar, mannen met zeisen, het simpele leven, zo schoon zo broos, Braiesti.
Dag 2 kiezen wij voor de witte banen op de kaart, wat betekent grintwegen, naar afgelegen dorpen:
Manolea, een Lipovenendorp met bierdrinkende boerinnen en Russische baardemannen.
Uda, waar we in de schaduw van een boom van een lief vreemd ventje een schaal pruimentijd krijgen.
en voorbij Iorcani, een eenzaam zonnebloemkloppend vrouwtje in de schijnbaar eeuwige velden.
In Iasi worden we heerlijk ontvangen bij Marius familie, een veel te vroege thuiskomst van een reis die eigenlijk nog moet beginnen... Up to Moldova!!!

Hoofdstuk 2: Ciocanesti-Braiesti-Iasi

Koen was hier 4 jaar geleden op zijn tocht door Roemenie. Een blij weerzien in de oude hoofdstad Iasi bij Sorin en Ilena. Grote broer Marius, werkt en woont nu in Londen. Iasi 10.09.08