maandag 15 september 2008

De Kieskeurige Kisinovieten




Vanuit de hoofdstad van Moldova bij herfstig regenweer...
Niet om over naar huis te schrijven.
Maar kom, het contrast met het plattelandsleven immens, gelukkig:
wij genoten met volle teugen!
Nadat we over de rivier Prut Moldavie waren binnengereden (we konden nog hier en daar zien hoe enkele weken terug deze rivier buiten haar oevers was getreden - Sorin had er als brandweerman zijn zakje zand bijgedragen)werden we die avond verwelkomt in het dorpje, Blindesti vlakbij de rivier met de nodige muggen. Zo vond de directeur van het plaatselijk schooltje dat we om die reden maar beter bij hem in huis sliepen. Wij liever in ons tentje, voor de eerste maal op Moldavische bodem, alsof onze harten nog geheimelijker van meer liefde zoemden...
Gezellig onder de boomgaard van het schooltje,de nachtelijke regenbui kon ons weinig deren.
In de ochtend werden we al gauw uitgenodigd bij de directeur op de koffie, hij liet zomaar zijn klas in de steek alsof wij koningspaar van Moldavie waren. Als een gehaaste proffesor liet hij in een notedop zijn huis zien, vertelde over de schoonheid van zijn land en de waterproblemen (40% haalt het uit handmatige waterputten). Prompt kregen we nog wat appels en kweeperen toegestopt, een vluchtige fotoshoot bij het paarsgeschilderde schooltje bij de oude eik.
Voldaan van onze eerste (school)dag in Moldavie konden we er hier echt aan beginnen.
De asfalt kraakte heerlijk communistisch tussen de lanen publieke notelaars die rijp waren om geoogst te worden. Even verder dachten we via een kleine weggetje een grotere weg te bereiken.... NJET!!! We stranden letterlijk in een troosteloze poel vol ganzen en magere paarden: geen doorkomen aan in het Moldavische modderlabyrint.
Dan maar via de grotere weg opweg naar de hoogste top van het land (430meter).
de grind en bergop maakten het de laatste 10 kilometer nog heerlijk lastig. Louise een verborgen klimtalent, and she likes!! Tussen het gebleir van Valeirs' schapen bereiken we Milesti. Hier zullen we overnachten bij Maria en Maria, 'Maria Wijn' (de lieve vrouw van het huis) en 'Maria Monster en Wijn' (een beeste van een buurvrouw met grote ogen en een dorstig gemoed. Vanonder het wijnrankenterras met heerlijk vergezicht genieten we van zuurkoolsoep en bruisende huiswijn. We slapen elk op een bed...
Droek i Padroekga vriend en vriendin... Batoem Moez i Zena later man en vrouw... lachen we samen met Monster Maria.
Louise op een plank en ik op veringen die er elk moment dreigen uit te springen. Het met tapijten beklede oude huis van het dorpje bij de hoogste top en tsjirpende krekels en een luide Radio Moldova met House en Folkie-tunes breken de stille nacht, maar niet het besef dat wij het hier naar ons zin hebben, en met ons gat in de boter van het armste land van Europa.
In de ochtendmist op het dak van Moldavie smullen we van heerlijke honing die we de vorige dag zomaar op de markt in Ugheni in onze handen werden gestopt (inclusief de meloen en 4 tomaten). Het is beschamend hoe in een veel te arm land ze zomaar al hun warmte aanbieden en wij het met een stuk Belgische Chokolade trachten goed te maken...
to be continued.

1 opmerking:

Floor zei

Dat fietsavontuur loopt daar duidelijk ook op wieltjes! En wie houdt er niet van afzien op grind en bergwegen...! Geniet er nog enorm hard van, wij doen hetzelfde!

Floor en Sander

PS. Wij doen een terugkomstparty 7 of 8 november, dus vrijhouden die data!