Bilal was mijn kajuitgenoot. Een Turkse man die in Simferopol woont, de hoofdstad van de Krim. Met de "Sevastopol 1" waren we dan uiteindelijk vertrokken naar de gelijknamige stad aan de overkant. Het duurde wel nog een nacht voor we werkelijk het Turkse land hadden verlaten. Het inladen van plastieken stoelen, ettelijke kilo's tapijten en vooral de schoonheid van de stad die als een magneet op onze boot inwerkte. Ik had er wel 2 dagen langer vertoefd dan het plan hed gewild maar ik heb er niet om getreurd. Een heerlijk Turks bad en een bruuske massage, de verfijnde tentoonstelling met Orientaalse Britse Schilderijen uit de 19 de eeuw. Ik en mijn bazoukaspelende vriend Chris uit Engeland stond werkelijk versteld van de schoonheid.
Op straat ging dit schouwspel naadloos over, al werden hier en daar wel meer Liras geeist dan geoorloofd..
Zo konden we na een lange boottocht naar de Krim eindelijk voet aan wal zetten, want ik werd, hoe schoon de rustige zwarte zee van op een schip we kan zijn, heerlijk onrustig. M.a.w. tijd voor de Krim lees de Klim. De kaart die ik in de havenstad kocht loog er niet om. En er was meer, mijn kaart was zo heerlijk gedetailleerd dat ik er zin in had, Off the beaten track!!!
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten